Τήνος

Τήνος, Αύγουστος 2017.

Τήνος ανεμόδαρτη, αγιοποιημένη, γαλήνια και δροσερή. Ανάσα ανακούφισης, λένε πολλοί, από την ξέφρενη γειτόνισσά της. Ή μήπως είναι τελικά το γειτονικό νησί το διάλειμμα από τη νοσταλγικότητα, την ευγένεια και την ανεπιτήδευτη απλότητά που σου προκαλεί;

Εμένα πάντως με κέρδισε, κι ας τη γνώρισα σα διάλειμμα. Αύγουστος στη Μύκονο χωρίς μια παύση σε κάποιο απόμερο μέρος δε γίνεται, και μιας και η Τήνος βρίσκεται μόλις μισή ώρα μακριά με το καράβι, βάλαμε τα απαραίτητα σε μια τσάντα και ξεχυθήκαμε στο λιμάνι. Τα δρομολόγια είναι αρκετά συχνά και στο πήγαινε και στο έλα, κι έτσι το αυθημερόν δε σε κουράζει καθόλου (κι ας το μετάνιωσα που τελικά, δε μείναμε ένα βράδυ).

Πρώτος σταθμός, φυσικά, η Εκκλησιά. Μία είναι η Εκκλησιά, μία είναι η Παναγιά της Τήνου. Ένα είναι το ιερό προσκύνημα κάθε Δεκαπενταύγουστο στη χώρα. Να τονίσω εδώ, ότι μιλάω εντελώς ανεξίθρησκα, κι ότι το να επισκεφτείς την Παναγία της Τήνου θεωρώ ότι δεν έχει να κάνει καθόλου με τις θρησκευτικές σου πεποιθήσεις. Είναι απομεινάρι πολιτισμού, πίστης, ιστορικό μνημείο της Ελλάδας του 1821. Η ανηφόρα προς το Ναό δεν είναι τόσο κουραστική όσο φαντάζει με την πρώτη ματιά από το λιμάνι. Πάρτε ένα κρύο νεράκι και σε ένα τεταρτάκι ποδαρόδρομο θα είστε εκεί! (άντε 20λεπτο αν σταματήσετε να χαζέψετε τα τουριστικά μαγαζάκια εκκλησιαστικών ειδών)

Δε θα σας πω πολλά για την Εκκλησία, γιατί το θέμα είναι να πάτε! Θα σας πω μόνο, ότι εμένα με κατέλαβε η απλότητά και η ταπεινότητα της. Περίμενα να βρω ένα χρυσοφορτωμένο και επιτηδευμένο Ναό γεμάτο τιμαλφή και έντονα διακοσμητικά, κι όμως δεν είχε σχεδόν τίποτα. Ήταν έτσι, όπως όταν πρωτοχτίστηκε κοντά δύο αιώνες πριν, απλά συντηρημένη, μεγάλη, αρχοντική με μόνο επιβλητικό διακοσμητικό μια ασημένια πορτοκαλιά αφιερωμένη στην Παναγιά από τάμα πιστού, στο εικονοστάσι, όπου φυλάσσεται κ η εικόνα της. Θύμηση ότι το δέος και η κατάνυξη μπορεί να δημιουργηθούν κι από πράγματα αφτιασίδωτα, μόνο και μόνο από το βάρος της ιστορίας και των συναισθημάτων που κουβαλούν.

(Τελικά, το έκανα πάλι το spoil μου, δεν άντεξα)

Φεύγοντας από την Εκκλησία, κατηφορίζουμε στο πλακόστρωτο και χαζεύουμε τα πραγματικά άπειρα τουριστικά μαγαζάκια που πουλούν από εικόνες μέχρι πράγματα που είχα να αντικρίσω από μικρό παιδί (όσοι μεγαλώσατε στα 90's θα με νιώσετε βλέποντας την εικόνα δεξιά)!

Τελειώνοντας κι από αυτήν την όμορφη και νοσταλγική βόλτα, θα επιστρέψουμε στο λιμάνι, όπου θα αποφασίσουμε να επισκεφτούμε και μία παραλία για να βουτήξουμε στα καταγάλανα κυκλαδίτικα νερά της Τήνου. Να σημειώσουμε εδώ, ότι η Τήνος έχει πολύ καλή συγκοινωνία με ταξί, λεωφορεία, αλλά και κοντινές από το λιμάνι παραλίες και χωριουδάκια που προσεγγίζονται και με τα πόδια. Για αυθημερόν καταστάσεις, όπως η δική μας, προτάθηκαν από τους ντόπιους οι προορισμοί Κιόνια, Άγιος Φωκάς και Άγιος Σώστης. Για πιο πολλές ημέρες θεωρήθηκαν ιδανικές η Κολυμπήθρα και η παραλία Λιβαδά.

Εμείς καταλήξαμε στα Κιόνια, μία παραλία με οργανωμένο beach bar αλλά και αρκετό ελεύθερο χώρο να απλώσεις την πετσέτα σου με τα αρμυρίκια να σου προσφέρουν αρκετή σκιά, ώστε να μη χρειάζεσαι καν τη δική σου ομπρέλα. Η θάλασσα ήταν υπέροχη, και παρά τα 7 μποφόρ, ο κόλπος των Κιονίων ήταν απάνεμος. Κατόπιν φάγαμε (και ήπιαμε) στη δοκιμασμένη από τη Μυκονιάτισσα φίλη μας τοπική ταβέρνα "Τα Τσαμπιά", κάναμε μια μικρή βόλτα στα Κιόνια και πήραμε το δρόμο της επιστροφής.

Η Τήνος είναι ήρεμη, λιτή και παραδοσιακή. Αξίζει να την επισκεφτείτε, και κατά τη γνώμη μου όχι μόνο το Δεκαπενταύγουστο, στο μεγάλο προσκύνημα. Αξίζει να την επισκεφτείτε ως νησί, για να γευτείτε  τον υπέρλαμπρο ήλιο, τον κυκλαδίτικο αέρα, τις όμορφες παραλίες της, τα πεντανόστιμα εδέσματά της. Να νιώσετε τη βαριά ιστορία που κουβάλησε η Εκκλησία της, αλλά και ο ιερός Ναός του Ποσειδώνα στα Κιόνια (που είναι και το μοναδικό αρχαίο ιερό των Κυκλάδων), να μάθετε από τους (πολύ φιλικούς, ομολογουμένως) ντόπιους για τη σύγχρονη ζωή του τόπου, τη διαρκή σύγκριση του νησιού με τη Μύκονο από τους τουρίστες και να ξεναγηθείτε στα σοκάκια της όμορφης πόλης, αλλά και των χωριών της.

Εμένα ήταν μικρή και σύντομη η επίσκεψή μου, και δεν τη χόρτασα. Υποσχέθηκα στον εαυτό μου να ξαναρθω, κι αυτήν τη φορά όχι ως διάλειμμα, αλλά ως προορισμό.-

https://www.youtube.com/watch?v=s3Ab-OVPLrU