Παλια Πολη Νικητης
Παλιά Πόλη Νικήτης, Σεπτέμβριος 2017 Κλείνεις τα μάτια, επιτρέποντας στις υπόλοιπες τέσσερις αισθήσεις να οξυνθούν. Ξυπόλητα παιδικά τρεχαλητά αντηχούν στα αυτιά σου. Μυρωδιές από σόμπες που σιγοκαίνε και ζυμώματα που βγαίνουν από τον ξυλόφουρνο. Μυρίζει πεύκο και αέρας πιο καθαρός από αυτόν που αντέχουν τα πνευμόνια σου. Είσαι στην Παλαιά Πόλη Νικήτης, κάπου στο 1957, και... Ανοίγεις τα μάτια. Κι όμως, είσαι στην Παλιά Νικήτη του 2017. Αναρωτιέσαι πώς σου γεννήθηκαν αυτές οι αλλοτινές σκέψεις, άλλωστε το 1957 δεν είχαμε καν γεννηθεί. "Άννα; Άννα!!" με σκουντάει η Μαρία, αγαπημένη μου φίλη και δεινή φωτογράφος με καταγωγή από τούτο το πανέμορφο χωριό. "Άννα, πού χαζεύεις; Άντε, πάμε να περπατήσουμε." Περπατάμε. Έχουμε φτάσει στο χωριό ανηφορίζοντας από το σύγχρονο οικισμό (ναι, αναφέρομαι στη γνωστή σε όλους Νικήτη Χαλκιδικής, πολυσύχναστο καλοκαιρινό προορισμό, ο οποίος φτάνεται εύκολα είτε με Ι.Χ. είτε με ΚΤΕΛ) με τα πόδια. Δεν είναι δύσβα
